Συνήθως συμβαίνει μετά από πτώση εξ’ιδίου ύψους, ενώ παράγοντες κινδύνου είναι η οστεοπόρωση, οι νεοπλασίες άλλα και μεταβολικές παθήσεις.

Η διάγνωση τίθεται τόσο κλινικά, αδυναμία βάδισης και τυπική εικόνα έξω στροφής και βράχυνσης του πάσχοντος σκέλους, όσο και απεικονιστικά με ακτινογραφίες. Σπάνια θα χρειαστεί αξονική τομογραφία για την απεικόνιση του κατάγματος.

Οι συνηθέστεροι τύποι κατάγματος ισχίου είναι τα υποκεφαλικά ή κατάγματα του αυχένα και τα περιτροχαντήρια.

Η αντιμετώπιση του κατάγματος ισχίου είναι χειρουργική εκτός εάν δεν το επιτρέπει η γενική κατάσταση του ασθενούς. Ανάλογα με τον τύπο του κατάγματος και την ηλικία του ασθενούς επιλέγουμε και την αντίστοιχη επέμβαση. Στα υποκεφαλικά κατάγματα μπορεί να γίνει ολική αρθροπλαστική, ημιολική αρθροπλαστική και κοχλίωση με βίδες σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ στα περιτροχαντήρια κατάγματα επιλέγεται η λύση της ήλωσης ή του δυναμικού κοχλία.

Μετεγχειρητικά γίνεται έναρξη φυσικοθεραπευτικού προγράμματος ώστε να επανέλθει ο ασθενής στην καθημερινότητα του.

Τα κατάγματα ισχίου είναι μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση για έναν ηλικιωμένο, αυξάνοντας πολύ τη θνησιμότητα, ειδικά εάν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα.

1. Υποκεφαλικό Κάταγμα

Είναι το κάταγμα στον αυχένα του μηριαίου και είναι ενδαρθρικό.

Αποτέλεσμα αυτού του κατάγματος διαταράσσεται η αιμάτωση της κεφαλής του μηριαίου.  Σε παρεκτοπισμένα κατάγματα σε μεγαλύτερες ηλικίες γίνεται αντικατάσταση του σπασμένου ισχίου είτε με ημιαρθροπλαστική ή ολική αρθροπλαστική ισχίου.

2. Διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου

Συμβαίνει 7 έως 10 εκατοστά από την άρθρωση του ισχίου. Εμφανίζεται κάτω από τον μηριαίο αυχένα και δεν διακόπτει την παροχή αίματος στην μηριαία κεφαλή.

Μπορεί να υπάρχουν δύο, τρία ή ακόμα και πολλά κομμάτια κατάγματος.