Τα κατάγματα αυτά μπορεί να συμβούν μετεγχειρητικά συνήθως μετά από πτώσεις αλλά και διεγχειρητικά.

Τα περιπροθετικά κατάγματα είναι πρόκληση για τον ορθοπαιδικό χειρουργό που θα κληθεί να τα αντιμετωπίσει λόγω της πολυπλοκότητας που τα χαρακτηρίζει.

Λόγω της αυξανόμενης γήρανσης του πληθυσμού και κυρίως της αύξησης του πληθυσμού που υποβάλλεται σε ολική αρθροπλαστική τα κατάγματα αυτά είναι πλέον πιο συχνά από ότι στο παρελθόν και ο αριθμός τους αυξάνεται.

Για την αντιμετώπιση τους πρέπει να υπάρχει γνώση του χειρουργού τόσο αναθεώρησης αρθροπλαστικών όσο και οστεοσύνθεσης καταγμάτων.

Η οστεοπόρωση και τα οστικά ελλείματα που συνυπάρχουν στις καταστάσεις αυτές δυσκολεύουν την αντιμετώπιση τους και αυξάνουν τις επιπλοκές, εκτεταμένες αποκολλήσεις μαλακών μορίων συνήθως είναι αναγκαίες αυξάνοντας την απώλεια αίματος.

Η θέση του κατάγματος όσο και η εμβιομηχανική θα καθορίσουν το πως θα αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο κάταγμα και με τι υλικά.

Τα αποτελέσματα ποικίλουν από τον τύπο του κατάγματος, τη γενική κατάσταση του ασθενούς, την ηλικία του, το βάρος του και άλλους παράγοντες.

Η φυσικοθεραπεία παίζει και εδώ πολύ σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση του ασθενούς, εδικά πρωτόκολα χρησιμοποιούνται ανάλογα με το είδος της επέμβασης.

Γενικά είναι μια δύσκολη κατάσταση που θέτει σε δοκιμασία τόσο τον ασθενή και το περιβάλλον του όσο και το χειρουργό που θα αναλάβει την αντιμετώπιση της.